Ondersteuning in de wijk

Ondersteuning in de wijk

• Eén integrale opdracht, uitvoering per wijk. Wij steunen de bundeling van laagdrempelige jeugd- en welzijnswerk (de sociale basis), ambulante begeleiding en Sociaal Wijkteams in één gezamenlijke opdracht “Gewoon in de wijk” voor de verschillende zorg- en welzijnspartijen in Haarlem. Zo wordt samenwerking gestimuleerd, wordt integraal werken mogelijk en wordt zo veel mogelijk in de wijk zelf geregeld. Hiermee kan een verschuiving worden bereiken van de zwaardere zorg middels ambulante begeleiding naar lichtere zorg dichtbij via de Sociaal Wijkteams. Continuïteit van ondersteuning, het behoud van opgebouwde kennis en netwerken en de kwaliteit van medewerkers moeten bij de aanbesteding van de opdracht goed worden geborgd. De burger heeft immers recht op de juiste zorg en/of ondersteuning van een passende en het liefst een bekende aanbieder.
• Ruimte voor zelforganisaties en kiezen voor lokale kleur. Kleine partijen (vaak met veel vrijwilligers) en zelforganisaties moeten als onderaannemer hun belangrijke werk in de sociale basis kunnen blijven doen. Het samenwerkingsverband van welzijnsorganisaties dat de opdracht voor Gewoon in de Wijk krijgt moet hiervoor ruimte blijven bieden en organisaties waar nodig ondersteunen bij hun aanvraag voor budget. De kwaliteit van het werk van de organisaties moet leidend zijn. Ook is het wenselijk dat het samenwerkingsverband zoveel mogelijk bestaat uit organisaties uit de stad zelf: zij weten het beste wat belangrijk is voor de wijken en hebben daar veel kostbare relaties opgebouwd.
• Jaarlijks ruimte voor participatie van de stad. De aanbesteding van jeugd- en welzijnswerk, ambulante begeleiding en Sociaal Wijkteams gaat om een opdracht van tientallen miljoenen euro’s per jaar en een contract van 3x3 jaar. Dit geeft continuïteit en ruimte voor ontwikkeling, maar het vraagt ook om ruimte voor bijsturing. Daarom wordt er regelmatig geëvalueerd en krijgen Participatieraad en Gemeenteraad jaarlijks de mogelijkheid te adviseren over een door het samenwerkingsverband op te stellen ontwikkelingsplan met daarin de prioriteiten voor het komende jaar. Andere partijen zoals wijkraden hebben dan ook de mogelijkheid om in te spreken.
• Toegankelijkheid de norm. Alle gebouwen die worden gebruikt door welzijnsorganisaties zoals buurt- en jeugdcentra worden volledig rolstoeltoegankelijk gemaakt. Er wordt een plan van aanpak gemaakt en budget gereserveerd om dit zo snel mogelijk, maar uiterlijk in 2028 te realiseren.
• Voorkom en verminder bureaucratie. Denk vanuit de zorgvraag van burgers. Daarom komt er één toewijzingsbeschikking voor zowel WMO, Jeugdhulp, Participatiewet en Minimabeleid. Het Sociaal Wijkteam krijgt meer mandaat om direct zorg te regelen en toezeggingen te doen over schuldhulpverlening, respijtzorg, WMO-voorzieningen en Jeugdhulp.
• Online aanvraag mogelijk maken. Aanvraagprocedures voor voorzieningen moeten eenvoudig zijn en het aanbod moet goed vindbaar zijn op de website van de gemeente. De aanvraag van WMO-voorzieningen moet ook online mogelijk worden.
• Gelijk hulp geven. We streven er naar om burgers reeds bij de aanvraag voor huishoudelijke hulp gelijk zorg te verlenen. Vervolgens kan op basis van de ervaringen in de praktijk na een aantal weken definitief vast worden gesteld hoeveel huishoudelijke hulp moet worden verleend.
• Hogere verhuiskostenvergoeding. De verhuiskostenvergoeding voor mensen die moeten verhuizen naar een aangepaste woning wordt verhoogd, en mede afhankelijk van inkomen gemaakt.
• Huishoudelijke hulp met garantie van uren. Indicaties voor huishoudelijke hulp blijven gebaseerd op een aantal uren. Dat geeft meer zekerheid voor cliënten. We gaan daarom niet over tot resultaatbekostiging.
• Ervaringsdeskundigen. De inzet van ervaringsdeskundigheid (bij o.a. de ggz, maatschappelijke zorg, mantelzorg en vluchtelingenwerk) draagt bij aan grotere deelname aan de samenleving en heeft daarnaast meerwaarde voor de ervaringsdeskundige zelf. Haarlem zet daarom ervaringsdeskundigen in bij de voorbereiding van nieuw beleid.
• Cliëntondersteuning bij keukentafelgesprek. Bij aanvragen van inwoners voor ondersteuning door de gemeente wordt een gesprek gevoerd met de aanvrager, samen met andere gezinsleden, mantelzorgers en/of een onafhankelijke cliëntondersteuner. De zorgvrager geeft zoveel mogelijk zelf aan wat hij of zij nodig heeft, welke richting van hulpverlening wordt ingezet en wie kan helpen en ondersteunen bij het hervinden van de eigen kracht.
• Ombudsfunctie. De gemeente organiseert een onafhankelijke ombudsfunctie, die kan bemiddelen tussen cliënten en gemeente.
• Behoud Persoonsgebonden budget. Binnen de WMO blijft het mogelijk te kiezen voor een persoonsgebonden budget. Dit stelt burgers beter in staat eigen regie te voeren en te kunnen kiezen voor zorgverlening vanuit een identiteit die bij hen past of zorg in te kopen als deze niet gecontracteerd is.
• Structureel overleg met kerken. Steeds vaker wordt een beroep gedaan op hulpverlening binnen de kerken. Kerken hebben een toegevoegde waarde in de zorg. Dit vraagt om wederzijds respect en om versterking van de contacten tussen overheid en kerken (diaconieën). Als ChristenUnie erkennen we dat de kerk een andere roeping heeft dan de overheid. En dat kerk en overheid elkaar kunnen versterken.
• Minder laaggeletterden. Zo’n 9% van de Haarlemmers is laaggeletterd. Dit is iets beter dan het landelijk gemiddelde van 12%, maar dat betekent niet dat we moeten stilzitten. Wij willen samen met onderwijs, bibliotheken en de Sociale Wijkteams het aantal laaggeletterden verder verlagen bijvoorbeeld door ondersteuning van leesclubs en taal- en stimuleringsprogramma’s. Dit kan veel ander leed zoals armoede en sociale uitsluiting voorkomen.
• Meiden- en jongenswerk. Meiden vragen een andere aanpak dan jongens binnen het jeugdwerk. Maak daarom specifiek geld vrij voor meiden en jongenswerk. Steeds meer jongens missen mannelijke rolmodellen door gebroken gezinnen en het tekort aan mannelijke docenten. Door preventief gericht in beide groepen te investeren kunnen problemen worden voorkomen.
• Meer plek voor jongeren. Stimuleer kerken, clubs en woningcorporaties om hun gebouwen open te stellen voor jongeren en organisaties die jongerenwerk doen. Door beter gebruik te maken van ruimtes die al beschikbaar zijn, kan geld worden bespaard.
• Sociaal Wijkteam beter bereikbaar. De Sociaal Wijkteams moeten goed telefonisch bereikbaar zijn, niet alleen ’s ochtends maar ook ’s middags. Zorg dat locaties van de Sociaal Wijkteams minstens één keer per week ook buiten de reguliere werkuren geopend zijn.
• 24-uurszorg. Steeds meer mensen met een zware zorgvraag moeten door landelijk beleid langer thuis blijven wonen. Dit vraagt een goed aanbod aan 24-uurszorg, dichtbij huis georganiseerd zoals maaltijdvoorzieningen en alarmsystemen. Maak afspraken met woningcorporaties over het geschikt maken van voldoende woningen voor ouderen en gehandicapten en over investeringen op het gebied van huisautomatisering.
• Dagbesteding. Mensen met een beperking moeten zoveel mogelijk kunnen meedoen aan de samenleving. Passende dagbesteding is daar een voorwaarde voor en moet behouden blijven.
• Eigen bijdrage. Om ondersteuning betaalbaar te houden, kan voor bepaalde voorzieningen een eenmalige of maandelijkse inkomensafhankelijke eigen bijdrage gevraagd worden. Dit mag niet ten koste gaan van bereikbaarheid van de zorg en mag nooit hoger zijn dan 100% van de oorspronkelijke prijs van de voorziening.
• Hergebruik hulpmiddelen. Onderzoek en bevorder de mogelijkheden voor hergebruik en delen van (dure) hulpmiddelen.
• Begeleid wonen. Stimuleer voldoende aanbod van plaatsen voor begeleid wonen. Mensen die om welke reden dan ook niet in staat zijn om (tijdelijk) zelfstandig te wonen, moet een vorm van begeleid wonen worden aangeboden.
• Snel psychologische hulp. Mensen in acute verwardheid of met suïcide gedachten moeten snel geholpen worden door een psycholoog of via de huisarts of crisisdienst worden verwezen naar de juiste hulp via de GGZ. Hier moet meer geld voor vrijkomen bij de zorgverzekeraars en tussenoplossingen worden geboden. Via “Gewoon in de wijk” wordt ingezet op het vinden van maatjes voor mensen die al te maken hebben met kwetsbaarheid op dit vlak en op zelfhulpgroepen.
• Dementievriendelijk. Haarlem wordt een dementievriendelijke gemeente door relevante medewerkers een gerichte training Samen Dementievriendelijk aan te bieden, dementie in de samenleving bespreekbaar te maken en de juiste zorg en ondersteuning te bieden aan mensen met dementie en hun mantelzorgers.
• Sociale kaart. Per wijk komt er op de gemeentelijke website een actuele sociale kaart.
• Parkeerpas voor zorgverleners. Zorgverleners zoals huisartsen, verloskundigen, kraamverzorgers en wijkverpleegkundigen moeten momenteel in wijken met betaald parkeren een parkeervergunning voor sociaal-maatschappelijke functies hebben. Deze kost €341 per jaar voor de hele stad (prijspeil 2021). Ter vergelijking: een reguliere parkeervergunning voor de binnenstad kost €202 en in andere wijken €110. De ChristenUnie vindt dat het tarief voor zorgverleners moet worden verlaagd. Dit tarief mag in ieder geval niet hoger liggen dan het tarief voor de reguliere parkeervergunning binnenstad.

Terug